Leon

Slaapzakje 

Als er een vriendin een babytje verwacht probeer ik altijd op subtiele (of minder subtiele) wijze te weten te komen wat ze graag zou willen voor haar kleine boon.
Ik wist dat deze mama geen slaapzakjes op de lijst gezet had en dat appelblauwzeegroen - of hoe je het ook wil noemen -  tot de lievelingskleuren van M. behoort, dus met deze stof van Petit Pan (Soldeur, Kortrijk) kon ik niet missen.
Het patroon tekende ik zelf.

De stof is gevoerd met groene katoen en een dikke laag wattine. 

Leon zijn naam werd in de voering gestikt doorheen de laag wattine voor meer "houvast".

Monddoekjes

Iets waarvan ik vind dat je er nooit genoeg van hebt (maar dat is ook logisch met een knoeiende tweeling denk ik...)
Een paar monddoekjes van Hema verfraaid met de restjes stof van de slaapzak en een lint.
Dankzij het lusje kan het doekje mooi drogen aan een haakje. (al weet ik niet of ze dat hebben...)

Slabbetjes 

Ik weet niet meer hoe ik Le jardin de juliette ontdekt heb, maar ben er wel blij om dàt het zo is. 

Dankzij haar tutorial maakte ik met het grootste gemak deze slabbetjes uit tetradoeken van Hema. 

Er komt een dag dat Leon de vliegtuigjes op zijn slabbetje zal herkennen en benoemen, misschien zelfs tellen. 

Geschenktip: enveloppe

Voor het huwelijk van mijn neef omhulde ik een papierengeschenkje in stof.
Meestal begin ik zo een half uur voor we moeten vertrekken te knutselen aan een verpakking en het was ook deze keer niet anders...

Ik begon met een envelopje te maken uit een restje nicky velours en stikte dit met de gele garen die nog op mijn machine stonden (want geen tijd om te vervangen...) Ik vond nog een paarse gehaakte lint en voegde daar nog een metalen hanger aan toe (Veritas).

Oh nee, geen wenskaartje in huis! Wat nu?
Mijn blik viel plots op een postkaart die ik de week ervoor uit Brussel had meegenomen uit een gezellig winkeltje chez mon amour.
Zou ik of zou ik niet?
Ik knipte een hart uit het kaartje, perforeerde het, maakte het vast met de rode bloemetjeslint en schreef aan de achterzijde onze wensen.
Klaar en wegwezen maar!

Jongenscape

Eindelijk is hij af, mijn langverwachte jongenscape!
Een ideetje dat al een poosje in mijn gedachten rommelde, maar het goede moment afwachtte om te ontspringen.
Ik werd op slag verliefd op het katoentje van Petit Pan. Ik kocht twee lopende meter en maakte er, met een beetje puzzelen, een herenhemd en een cape van.

Arend showt de cape op zijn favoriete bezienswaardigheid in de kinderboerderij, de 'kako'.

In het bos, waar het op een herfstige dag al eens kouder kan zijn, draagt Arend een bodywarmer onder zijn cape.